بربر ها نخستین کسانی بودند که از روزگار خیلی دور در این سرزمین سکونت داشتند.
این قوم از دوران کهن خود را آمازیغ یا آمازیغِن به معنای آزادمردان می‌نامیدند و در نزد مصریان باستان نیز به همین نام شناخته شده بودند.
در میان رومیان و یونانیان باستان رسم بود که اقوام بیگانه را بربر می‌خواندند و این واژه بیشتر رنگ و بوی خوارکننده داشته‌است.
رومیان پس از گشودن کارتاژ، سرزمین‌های بربرنشین از جمله پادشاهی نومیدیا را نیز به مستعمرهٔ آفریقایی خود افزودند و این رومیان بودند که نخستین بار آمازیغ‌ها را به نام بربر خواندند.
امروزه بررسی‌های باستان‌شناسی نشان می‌دهد که بربر ها در شمال آفریقا دارای پیشینهٔ پنج‌هزار ساله هستند. شواهدی نیز در دست است که نشان می‌دهد بربرها با مصریان باستان در ستیز بوده‌اند، اما خاستگاه این قوم هم‌چنان ناشناخته مانده‌است.
به هر حال مردمان بربر که در سرتاسر آفریقای شمالی از آبراه سوئز در مصر تا رشته‌کوه‌های اطلس در مراکش و صحرای بزرگ آفریقا گسترش یافته‌اند، به رغم دارا بودن ویژگی‌های ظاهری و وراثتی گوناگون و یا حتی تفاوت در برخی از آداب که به سبب آمیختگی با نژادهای دیگر پدید آمده، از همگرایی فرهنگی و زبانی فراوانی برخوردارند.
گروهی از زنان بربر “قوم موریش” در شمال افریقا
الجزایر؛ حدود ۱۹۳۰
یک جنگجوی بربر “قوم موریش” در شمال افریقا
الجزایر؛ حدود ۱۹۰۰
