من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می‌رود. فشاری که روی جسم خسته و این روزها روان آشفته‌اش سنگینی می‌کند نفس‌های یکی در میانش را دردآلودتر و سرفه های خشک کویری‌اش را بیشتر و سخت تر کرده او اما همچنان می‌خواهد نشان دهد همه چیز تحت کنترل اش است و پیش روی این درد پر طمع مرگبار هنوز از ظرف تاب و تحملش سرریز نشده. درد اما تظاهر، قدرت و طاقت را مگر می‌فهمد؟ لعنتی تنها می‌خواهد پیش برود، رگ و پی تنش را در نوردد بعد هم خون تنش را بخشکاند و نفس‌هایش را برای غنیمت از این جنگ نابرابر به یغما ببرد ...