دانلود رمان بی تو دوباره میشکنم از نویسنده نیلوفر حی کاملا رایگان
ژانر رمان: عاشقانه
تعداد صفحات: 426
خلاصه رمان: می اندیشم به نبودت به شکستنم در زیر پای غرورت لحظه هارا میگذرانم بی تو اما نفسم میگیرد پا پیش میکشی و بعد جوری پسم میزنی که قلبم طاقت نیاورد و دود همدم لحظاتم شود چگونه ببخشمت چگونه.
قسمتی از رمان بی تو دوباره میشکنم :
دیدم هرچی بگذره فش هاي بیشتري میده و فکش خسته میشه، حالا گوش من هیچی. گفتم: خاك تو سرت… +ها؟؟؟ بی شعور… قبل اینکه ادامه بده گفتم: _خودت گفتی. حالا اینارو ولش، چیکارم داشتی… دوباره شروع کرد: چی کارت داشتم؟ یعنی تو نمیدونی؟ نه. میخوام بدونم چیکارت داشته باشم… آخه… سرش داد زدم :طناز اعصابم خورده توهم تاتی نکن روشا! ولم کنید. اَه! نیلوفر : گوشی رو قطع کردم. وان حمام رو پر آب و کف کردم و توش دراز کشیدم. اعصابم هم از مهمونی و هم از دست خودم که سر طناز داد زده بودم خورد بود. تصمیم گرفتم فردا بچه ها رو دعوت کنم و از همه به خصوص طناز واسه اینکه نگرانشون کرده بودم معذرت خواهی کنم. بعد یه ساعت که اعصابم آروم شد، خودمو شستم و حوله پیچ اومدم بیرون.
کولرو خاموش کردم تا سرما نخورم. لباس خواب توري، حریرمو پوشیدم و رفتم سر آینه تا موهامو سشوار کنم. واي خدا چه دختر نازي تو آیینه بود. خودشیفته _خو هیشکی ازم تعریف نمیکنه _عزیزم چقدر خوشگلی تو _میدونم _پررو _خخخ اصن یادم رفت خودمو معرفی کنم. اینجانب نیلوفر پارسا 20ساله دانشجویه پزشکی قلب و عروق هستم. خب چهرمم شرقی معمولی. چشماي رو به درشت قهوه اي سوخته که تو نور کم مشکی بود و دماغی که به صورتم میخوره و لباي تقریبا صورتی کوچیک. نه خیلی کوچیک ولی قلوه اي هم نبود. با موهایی که تا پنج سانت بالاي زانوم بود و بسی بسیار پرپشت و مواج. قدم 172و هیکلمم به علت اینکه از هفت سالگی میرم ورزشاي مختلف بیست بود.
چه جیگریم من با یه جهش پریدم رو تخت و لالا صبح به زور بیدار شدم. چون سرم درد میکرد، یه چایی گذاشتم دم بکشه و رفتم حمام. تو که دیشب حمام بودي _به تو چه؟ _قانع شدم _آورین سریع بعد از حمام مانتو و مقنعه و جین مشکیمو از تو کمد در آوردم و پوشیدم. کتاب ها و کیف پول و عابر و گوشی و اینامو ریختم تو کوله زرشکی خوشگل و مامانی خودم. چاییمو خوردم و ته رژ زرشکی هم زدم تا صورتم از بی حالی در بیاد. ساعت زرشکیمو بستم و سوییچمو برداشتم و کتونی هاي زرشکیمم پوشیدم. وقتی رسیدم دانشگاه یه ربع تا شروع کلاس وقت داشتم. به طرف اکیپمون رفتم و سلام کردم. همه با اخم جواب دادن و طناز هم که اصن جواب نداد.
می اندیشم به نبودت به شکستنم در زیر پای غرورت لحظه هارا میگذرانم بی تو اما نفسم میگیرد پا پیش میکشی و بعد جوری پسم میزنی که قلبم طاقت نیاورد و دود همدم لحظاتم شود چگونه ببخشمت چگونه.
